REAKCJA RODZICÓW

Kiedy jest odpowiednia pora na opowiedzenie rodzicom o ciąży? Wiele osób decyduje się aby opowiedzieć o ciąży od razu, inni czekają aż brzuszek zacznie być widoczny. W naszym przypadku było to tak, że chcieliśmy zaczekać z ogłoszeniem tej wiadomości właśnie do teraz, do grudnia, do przekroczenia trzech miesięcy, do pierwszego USG. W pierwszych tygodniach ciąża wydała się być bardzo nierealna, niby miałam przed sobą pozytywny test, niby czułam objawy, ale to wszystko było takie nowe, sytuacja w której nigdy wcześniej nie byłam. Wiedziałam też o tym, że pierwsze trzy miesiące są bardzo niepewne, jest duże ryzyko poronienia i to też skłoniło nas do tego aby zaczekać.

W pierwszych tygodniach czułam się bardzo słabo, byłam zmęczona, miałam poranne mdłości i właściwie to nie mogłam patrzeć na jedzenie. Wtedy też stwierdziliśmy z D, że ciężko będzie utrzymać to wszystko w tajemnicy jeśli objawy będą tak bardzo widoczne. Doszliśmy do wniosku, że co ma się stać to się stanie. Gdyby w najgorszym przypadku przytrafiła nam się jakaś tragedia, chcielibyśmy dostać wsparcie od najbliższych. Nasi rodzice zasługiwali aby wiedzieć. Teraz pytanie brzmiało, jak im to powiedzieć? Ja wiedziałam, że moi rodzice zareagują bardzo pozytywnie i bez większego szoku. Od zawsze paplałam, że będę miała dziecko w młodym wieku i nawet w czerwcu tego roku na moim zakończeniu szkoły oznajmiłam, że gdybyśmy tylko z D mieli własne mieszkanie, nie zastanawialibyśmy się nawet chwili nad zajściem w ciąże. Tak więc można powiedzieć, że moi rodzice byli przygotowani. Bardziej niż rodzice D. Pamiętam, że kiedy zaczęliśmy z D rozmawiać poważniej o dziecko, poprosiłam go aby małymi krokami próbował oznajmiać swoim rodzicom, że mamy takie plany. Jednak to nie jest temat, który można poruszyć tylko ot tak, jakoś nigdy nie było okazji.
Tak więc w 7 tygodniu, tak mi się wydaje. Wtedy wybraliśmy się na odwiedziny do rodziców D, jak wspomniałam, wiedzieliśmy, że będzie to dla nich większy szok niż dla moich rodziców, ale mimo wszystko wiedzieliśmy, że na pewno się ucieszą. I tak też było, mama D ze łzami w oczach powtarzała ''nie to nie może być prawda'', z kolei tata D nie do końca zrozumiał co właśnie zostało mu zakomunikowane. W każdym bądź razie obydwoje zareagowali bardzo pozytywnie, zadali milion pytań i powiedzieli, że zawsze możemy na nich liczyć. Tak więc, bardzo cieszyliśmy się z tak pozytywnej reakcji.
Jeśli chodzi o moich rodziców, to odwiedziliśmy ich dzień później. Plan był, aby dowiedzieli się w tym samym czasie co rodzice D, ale niestety było za późno aby pojechać do moich rodziców tego samego dnia. Tak czy owak, moi rodzice zareagowali także bardzo pozytywnie, byli zaskoczeni, ale to całkiem zrozumiałe, myślę, że większość rodziców reaguje w taki sposób.
Jak zareagowali wasi rodzice/teściowie? Lub jak myślicie że zareagowaliby na ewentualną ciąże? 

CHRISTMAS GIFT IDEAS'16

Kochani zostało kilka dni do świąt i z tej okazji przychodzę do was z inspiracjami. Są to oczywiście inspiracje na prezenty świąteczne dla najbliższych. Zdaję sobie z tego sprawę, że wielu z was wybiera się na ''łowy'' właśnie teraz, kilka dni przed wigilią. Być może przez brak czasu lub pomysłu, a może dlatego, że po prostu lubicie zakupy w ostatniej minucie? Ja jestem osobą, która planuje prezenty bożonarodzeniowe bardzo wcześnie, moje pierwsze pomysły zaczęłam notować już pod koniec października.

W tym roku największym problemem był dla mnie D, brat D, mój tato oraz teść. Czyli płeć męska. Jeśli chodzi o D to wychodzę z założenia, że nie ma w ogóle sensu pytać go co sobie życzy pod choinkę, bo odpowiedź będzie następująca ''nie wiem, przecież ja wszystko mam''. No właśnie, dlatego Cię pytam, wykorzystałam już wszystkie możliwe pomysły jeśli chodzi o prezenty - koszula, zegarek, torba weekendowa, kosmetyczka, markowa bielizna, buty, szalik, ciepłe skarpetki, kosmetyki, zdjęcia typu instadruk, t-shirty itd. Niekończąca się lista. Tak więc sami rozumiecie, D był w tym roku dla mnie wielkim problemem. Jednak mimo wszystko udało mi się kupić kilka prezentów, z których myślę, że będzie bardzo zadowolony. Poprosiłam D o nie czytanie tego wpisu, tak więc, mogę wam zdradzić co takiego znajdzie się dla niego pod choinką. Mimo tego, że D ma szafę pełną ciuchów, przez ostatnie miesiące wspomniał coś o nowej koszuli oraz jakimś ciepłym sweterku. Kiedy byliśmy na zakupach wpadła mu ręce koszula marki Ralph Lauren, biała w zielone paski oraz beżowy sweterek, o ile się nie mylę marki Tommy Hilfiger. Pamiętam, że długo zastanawiał się nad kupnem, ale po czasie stwierdził, że zaczeka, może znajdzie coś innego. Wooohoo, tylko to przyszło mi na myśl, no to mamy dwie rzeczy, które mogę zakupić mu pod choinkę. Trzeci prezent to coś małego, ale bardzo przydatnego. Nie wiem czy słyszeliście o marce LUSH, są to w każdym bądź razie kosmetyki do pielęgnacji całego ciała. Uwielbiam ich maseczki na twarz, tak więc stwierdziłam, że fajnym prezentem będzie zakupienie takiej maski dla D. Bardzo świeża o zapachu miętowym, znajdziecie ją w moim wpisie o pielęgnacji skóry twarzy. Czwartym prezentem dla D jest gruby, beżowy szalik. D ma wiele szalików, ale żaden nie jest jakoś nadzwyczajnie ciepły, więc myślę, że bardzo spodoba mu się taki prezent. Tyle jeśli chodzi o D. Rozpisałam się, ale może komuś dzięki temu pomogę. Chętnie dodałabym zdjęcie zakupionych prezentów, ale nie chcę popsuć D niespodzianki.
Poniżej przygotowałam dla was kolaże z inspiracjami, jednak pamiętajcie, że to ogólne podejście do tematu. Niżej pokazuję wam rzeczy, które ja uważam za ciekawe prezenty. Mam nadzieję, że udało mi się w jakiś sposób zainspirować was moimi pomysłami. Kochani napiszcie mi koniecznie jakie wy macie pomysły na prezenty, chętnie zbiorę trochę inspiracji na przyszły rok.

Czapka z daszkiem MORRIS, kosmetyczka HENRI LLOYD, szalik, plecak, zegarek GANT, buty CONVERSE, przenośna ładowarka do telefonu, to go kubek, świeczka zapachowa YC, czapka HENRI LLOYD, torba weekendowa HENRI LLOYD, mucha, bransoletka PAUL HEWITT.

Sztuczne rzęsy, paleta z cieniami H&M, obudowa IDEAL OF SWEDEN, kapcie H&M, maskara TOO FACED, beautyblender, notatnik, sweterek ELLOS, lakiery ESSIE, słuchawki HAPPY PLUGS, torebka NELLY, balsam do ust EOS, szlafrok H&M, świeczka zapachowa, obraz.

Perfumy CLEAN, stanik CK, szampon L'oréal, Clarisonic, piżama GINA TRICOT, torebka MALENE BIRGER, portfel & kolczyki MARC JACOBS, kieliszki do wina, czapka, buty UGGS.

Koc ELLOS, ekspres do kawy TASSIMO, poduszka, książka, zestaw THE BODY SHOP, piżama LINDEX, krem CLINIQUE, kapcie, kolczyki EDBLAD, samoopalacz ST.TROPEZ, świecznik, pościel, ręczniki.

Sweter ELLOS, kapcie, rękawiczki, bransoletka, szlafrok ELLOS, skarpetki RALPH LAUREN, latarka, krawat, kubek, koszula RALPH LAUREN, zestaw do paznkoci.


___________________________________________________________________

Pomyślałam, że skoro już jesteśmy w temacie inspiracji, to polecę wam bloga Wiktorii Waśniowskiej, która jest moją inspiracją jeśli chodzi o modę. Wiktoria jest śliczną, młodą, kreatywną dziewczyną. A na jej blogu znajdziecie ogromną ilość ciekawych stylizacji ociekających klasą. Muszę dodać, że zdjęcia Wiktorii są powalające! Często aż sama nabieram motywacji do fotografowania. Szkoda tylko, że nie mam nigdzie w pobliżu takiej modelki! Mam nadzieję, że znajdziecie chwilkę i dacie jej szansę, gwarantuje że na pewno się nie zawiedziecie. Może część z was zna już Viki?

Blog : www.vikiwasniowska.com

Instagram : www.instagram.com/vikiwasniowska

źródło vikiwasniowska.com

MŁODZI RODZICE W SZWECJI

Młodzi rodzice w Szwecji to rzadkość. Na pewno wiecie jak Szwecja jest rozwinięta pod względem aborcji i zabezpieczeń. 15-latki mogą bez problemu poddać się aborcji bez wiedzy rodziców. Rzadko kto w wieku 20 lat decyduje się świadomie na dziecko, kariera, pieniądze, wycieczki, imprezy. Jest wiele innych rzeczy, które brzmią dużo bardziej zachęcająco dla ludzi niż zmienianie pampersów.

Wiele razy kiedy opowiadałam ludziom o tym, że ja i D chcielibyśmy mieć dzidziusia, pytali czy nie za wcześnie? Dlaczego marnować ''młode lata'' na płacz i pampersy? Że jestem ambitna i dlaczego nie chcę pójść na studia? Myślimy racjonalnie?

A ja za każdym razem odpowiadałam w ten sam sposób, dlaczego za wcześnie? Muszę zacząć od tego, że jestem niesamowicie zadowolona z mojego życia, jestem szczęśliwa, czuję się bezpieczna i kochana. Mieszkam z moim narzeczonym, który jest dla mnie wszystkim i ja dla niego. Mamy wspaniałe życie. Nie mam wielu bliskich przyjaciół, ale mam rodzinę, na którą zawsze mogę liczyć. I właściwie to ma dla mnie największe znaczenie. Zazwyczaj budzę się uśmiechem na twarzy, a zasypiam z jeszcze większym. Jestem wdzięczna za to życie które mam. Ciąża to marzenie wielu kobiet i ja zdaję sobie z tego sprawę. Wiem jaką szczęściarą jestem i doceniam to w stu procentach.

D i ja nigdy nie zdecydowalibyśmy się na dziecko gdybyśmy nie mieli na to warunków. Mamy mieszkanie, samochód i wszystko inne co potrzeba aby zapewnić naszemu dziecku jak najlepszą opiekę. Często odpowiadałam też, że przecież wszyscy jesteśmy inni i chcemy czego innego. Wszyscy mamy inne cele w życiu, dla niektórych celem może być kariera, dla innych właśnie założenie rodziny. Ja nie czuję, że przez wczesne założenie rodziny zmarnuje swoje młode lata. Raczej odwrotnie, jak dla mnie szczęściem będzie to, że będę mogła być otoczona osobami, które kocham. Jak dla mnie marnowanie młodych lat to brak planów na przyszłość, rutyna i lekkomyślność. Ciąża nie zamyka nam żadnych drzwi, absolutnie. Uważam, że dziecko nie będzie nam w niczym przeszkadzać, jeśli będziemy chcieli pojechać na wycieczkę, to zabierzemy maluszka ze sobą, jeśli będziemy chcieli wyjść do restauracji, mamy naszych kochanych rodziców, którzy bez żadnego ''ale'' zaopiekują się naszym dzieckiem. To żaden problem. Wczesne zajście w ciąże jest luksusem, bo dzięki temu prawdopodobnie otrzymamy dużo więcej czasu z naszym dzieckiem. A jeszcze dodam, że według mnie lepiej wcześnie niż wcale. Nigdy nie wiem, czy w wieku 30 lat będę mogła zajść w ciąże. Nie chcę brzmieć pesymistycznie, ale taka jest prawda. Maluszek jest naszym cudem.

Tak jak wspomniałam, wszyscy mamy inne priorytety, dla mnie znajomi, imprezy, wycieczki nigdy nie były czymś zachęcającym. Tak więc, nie wydaję mi się, żebym kiedyś mogła powiedzieć, że przez ciąże zmarnowałam swoje młode lata. Właściwie, to przykro mi się robi, kiedy słyszę takie komentarze. Ja nigdy nie mogłabym nikomu powiedzieć, że w wieku 40 lat jest się za starym na dziecko? Bo, to nie mój interes i każdy jest kowalem własnego losu. Jednak jest tak wielu ludzi, którzy mają wiele do powiedzenia o młodych rodzicach. A ja znam wielu takich rodziców i uważam, że są najlepszymi z możliwych. Starają się jak mogą, dzięki temu, że są młodzi mają siłe i energie, aby dać swoim dzieciom ten czas, które one tak bardzo potrzebują. Myślę, że młodzi rodzice, muszę w jakiś sposób cały czas udowadniać ludziom, że oni wcale nie są gorsi niż inni rodzice. Bo wiek nie świadczy o dojrzałości. Sama mam znajomych, którzy mają po 30 lat i nie są w żadnym stopniu gotowi na dziecko. Są 15 latki, które zajmują się lepiej swoimi dziećmi niż 35 latki, tak więc wiek nie ma tutaj w ogóle znaczenia. Zbyt wielu ludzi postrzega młodych rodziców jak złych rodziców, bez podstaw. Pamiętam kiedy zadzwoniłam do klinki przedporodowej aby umówić się na pierwszą wizytę. Recepcjonistka dawała mi porady oraz prosiła o zakupienie pewnych witamin. Była lekka szokowana kiedy okazało się, że ja już wszystko zakupiłam i tak naprawdę nie potrzebowałam jej porad. Haha, żeby ona tylko wiedziała w ile książek o ciąży się zaopatrzyłam. Ludzie są różni, ja jestem osobą, która lubi być przygotowana. Na sam koniec chciałabym tylko dodać, że tak że tak jestem młoda i będę mamą, najlepszą mamą dla mojego dziecka. 

Jak myślicie jak odbierani są młodzi rodzice w Polsce? 

WASZE PYTANIA #1

Kochani chciałam podziękować wam z całego serducha za wszystkie pozytywne reakcje dotyczące ciąży, nawet nie wyobrażacie sobie jaką radością dla przyszłej mamy są ludzie, którzy bezinteresownie życzą nam wszystkiego dobrego. Aż się ciepło na sercu robi. Jednak pośród tych wszystkich wiadomości jakie dostałam znalazły się też pytania, głównie dotyczące ciąży. Na dwa z nich postanowiłam odpowiedzieć tutaj na blogu, uważam, że są warte uwagi. 

''Hej, nietypowe pytanie pisałaś coś ze wszystkie testy były negatywne. Kiedy był ten moment że dowiedziałas się że to ciąża? Staramy się z narzeczonym i no po testach narazie negatywny wynik. Byl taki moment że byłam pewna ze to ciąża miałam wszystkie objawy ale nie wiem czy to nie wytwór mojej podświadomości:( gratulacje ślicznoto! Pięknie wyglądasz z brzusiem''

Tak, moje testy były negatywne, ale to też ze względu na to, że robiłam je zdecydowanie za wcześnie, ale myślę, że same rozumiecie jak to jest kiedy tak bardzo chcecie zajść w ciąże i macie objawy. Pierwszy test zrobiłam kilka dni przed okresem i jak same rozumiecie okazał się być negatywny, miałam po prostu za niski poziom hCG we krwi. Kilka dni później, 2-3 dni po spóźnionej miesiączce postanowiłam dać sobie drugą szanse, moje objawy wskazywały na ciąże i wmawiałam właściwie D, że to nie może być nic innego. Słabłam, czułam się bezsił, ciągle byłam zmęczona, zmiany nastroju no i mdłości! Test zrobiony i wynik taki sam jak wcześniej, negatywny. Pomyślałam, że muszę być chora, byłam naprawdę bliska pójścia do lekarza, bo czułam, że mój organizm zaczyna wariować. To nie był ten wynik, na który liczyłam. Kiedy minął około tydzień od spóźnionej miesiączki a objawy wciąż były takie same postanowiłam dać sobie jeszcze jedną szanse. Do trzech razy sztuka. Ale powiem wam szczerze, że byłam nastawiona na taki sam wynik jak w poprzednich dwóch testach. Kiedy zrobiłam test przed oczami pojawiła się gruba, czerwona kreska, taka sama jak wcześniej, poczułam rozczarowanie, zostawiłam test i poszłam się zając czymś innym. Po kilku minutach wróciłam do łazienki i doznałam szoku, zauważyłam drugą kreske, bardzo słabą, niewyraźną, ale ona tam była. Później kupiliśmy elektroniczny test ciążowy i on potwierdził tylko fakt, że będziemy rodzicami. Byliśmy wtedy w 5 tygodniu ciąży.

Jeśli chodzi o wytwory wyobraźni to powiem tak - ja i D rozmawialiśmy od bardzo dawna o tym, że chcemy mieć dzidziusia i nawet wtedy kiedy brałam tabletki, a okres spóźniał się o kilka dni, czułam objawy ciąży takie jak - mdłości, powiększony brzuch oraz zmęczenie. Myślę, że dużo myślałam wtedy o zajściu w ciąże i wystarczył jeden dzień spóźnionego okresu abym ja poczuła objawy. To wszystko działo się w mojej psychice. Jednak inna sytuacja była po odstawieniu tabletach, wtedy objawy były prawdziwe, to nie działo się w psychice. Częste zawroty głowy były czymś co wyraźnie wskazywało na ciąże.

 Pierwszy test zrobiony 2/3 przed okresem. Drugi zrobiony 2/3 po spóźnionej miesiączce wyglądał tak samo.

Trzeci test - tydzień po spóźnionym okresie, pozytywny.

''Gratujacje, jestem w twoim wieku i podziwiam takie osoby, ktore w wieku 20 lat wiedzą, że chcą dziecka. Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić, ani siebie w roli matki. Zawsze jak o tym myślę, to panikuje :D Bo przecież mam dopiero 20 lat, niedawno sama przestałam być dzieckiem, czasem boje się, że ten moment kiedy powiem sobie '' tak, jestem gotowa na dziecko'' nigdy nie nastąpi. Z jednej strony jestem odpowiedzialna, sama potrafie juz o siebie zadbać finansowo i nie tylko,a z drugiej strony czuje sie niedojrzała własnie przez to, że nadal nie chce mieć dziecka''

Dziękuje! Postanowiłam, że odpowiem na to pytanie tutaj, bo uważam, że mam dużo do powiedzenia na ten temat. Przede wszystkim muszę powiedzieć, że to nic dziwnego, że w wieku 20 lat nie wyobrażasz sobie siebie w roli matki. Tak jak mówisz, jeszcze nie dawno przestaliśmy być dziećmi. Ja przez przeprowadzkę do Szwecji musiałam dojrzeć dużo wcześniej niż moi rówieśnicy, mając 15 lat musiałam zacząć myśleć jak dorosły człowiek, myśleć przyszłościowo. Jestem też starszym rodzeństwem co sprawia, że zawsze widziano mnie jako tą odpowiedzialną. Taką role przyjęłam. Dodatkowo nie ukrywam, że wyjście za mąż oraz dzieci od zawsze były moim marzeniem. Tak więc jak spotkałam D i poczułam, że to jest facet z którym chcę spędzić całe moje życie nie widziałam przeciwwskazań. Tym bardziej, że on też tego chciał, też chciał mieć dziecko i czuł się gotowy. Jeśli z góry zakładasz, że nie chcesz mieć dzieci, jest ryzyko, że nigdy nie będziesz chciała ich mieć. Choć myślę, że w życiu każdej kobiety przychodzi taki czas kiedy chciałoby się być mamą. Więc jeśli wiesz, że tego chcesz, ale nie teraz, bo nie czujesz się dojrzała, to nie masz się czym obawiać. Jesteś młoda. A to, że nie czujesz się dojrzała na dziecko absolutnie nie wskazuje się to, że jesteś niedojrzała jako osoba. Wszyscy mamy inne priorytety w życiu, też nie każdy może pozwolić sobie na dziecko w takim wieku. My zanim zdecydowaliśmy się na taki krok, przemyśleliśmy tą decyzję wiele razy. Tak więc, wiek w którym decydujemy się na założenie rodziny, może ale nie musi mieć znaczenia. Możesz być odpowiedzialną osobą, ale wciąż nie gotową na zostanie mamą to jest całkowicie normalne.

JESTEM W CIĄŻY!

W październiku tego roku dowiedzieliśmy się, że zostaniemy rodzicami. Za kilka miesięcy będą mamą, a D zostanie tatą. Czy było to dla nas szokiem? Nie, chyba nie, a może? Ciąża była planowana, może od tego zacznę, jednak mimo wszystko myśleliśmy, że cały ten proces zajmie nam więcej czasu. Słyszałam, że po skończeniu z tabletkami można liczyć na to, że zajście w ciąże, nie będzie takie łatwe, ja zaszłam w ciąże b ł y s k a w i c z n i e.

Zacznijmy od tego, że ja wiedziałam o tym, że jestem w ciąży. Nawet wtedy kiedy testy były negatywne, ja wmawiałam D, że to na sto procent ciąża. Znam przecież swoje ciało i czuję, że coś jest nie tak. Sami możecie sobie wyobrazić moje zadowolenie, kiedy moje podejrzenia okazały się być trafne! Będziemy rodzicami, będziemy mieli dzidziusia! Szok, a zarazem jakiś dziwny spokój. Co teraz? pomyślałam. Nie wiem jak wygląda to w Polsce, ale w Szwecji zaraz po pozytywnym teście, dzwoni się do ''kliniki przedporodowej'' ( sama nie wiem jak to tłumaczyć na polski) i umawia się na pierwszą wizyte u barnmorska (położnej). I tak też zrobiłam. Pierwsza i druga wizyta za nami.

Fakt, że jestem w ciąży przyplątał ze sobą wiele myśli. Tak jak wspomniałam był to lekki szok, ale jednocześnie była to wspaniała wiadomość. Właściwie to miałam ochotę wyjść na balkon i wykrzyczeć całemu światu, że zostaniemy rodzicami. Niedługo później nawiedzały nas inne myśli ''damy sobie radę?'' ''jesteśmy gotowi?'' ''jak zareagują na to nasi najbliżsi?''.

Dwa pierwsze pytania, to pytania, które zadaję sobie k a ż d y.  Każdy spodziewający się dziecka. Dzięki bogu, że ja o tym wiedziałam. Wiedziałam, że są to całkowicie normalne myśli. Wiedziałam, że to proces przez który muszę przejść. I tak też było, myśli przyszły a później odeszły. Nie ważne w jakim wieku jesteśmy, jeśli chodzi o pierwsze dziecko, zawsze jesteśmy na tym samym poziomie. Mam na myśli to, że nie można wiedzieć jak to jest być rodzicem, skoro nigdy nim nie byliśmy. Może ktoś by powiedział, że doświadczenie można nabrać przez pracę z maluszkami. Z mojego własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że taka praca zdecydowanie może być plusem dla przyszłych matek, ale nie można tego porównywać z tym co czeka nas po porodzie. Jeśli chodzi o mnie to pracowałam z dziećmi w przedziale wiekowym 1-5 oraz dziećmi niepełnosprawnymi. Każde dziecko było inne, każde dziecko wymagało innej opieki. No i trzeba wziąć pod uwagę, że ja nigdy nie miałam do czynienia z noworodkiem, a to właśnie taki maluszek potrzebuje najwięcej opieki. Myślę, że praca w przedszkolu i trzy lata na profilu ''dzieci i czas wolny'' będą dla mnie wielkim plusem w przyszłości, będę mogła wypróbować to wszystko w praktyce. Wiedza, której nikt mi nie zabierze. Dużo o psychologi, o poznawaniu samego siebie, o wychowaniu i o wpływie rodziców na własne dzieci, to jak ich nieświadomie kształtujemy. Oj, aż chyba postaram się kiedyś poświecić temu cały wpis, bo zaczynam zbaczać z tematu.

''Damy sobie radę?'' ''Jesteśmy gotowi?'' - oczywiście. Ja i D wiedzieliśmy od dawna, że jesteśmy wystarczająco dojrzali na to by zaopiekować się drugim człowiekiem. Wiemy jakie wyrzeczenia niesie ze sobą dziecko, zdajemy sobie sprawę z wszystkiego. Wiemy, że nie będziemy mogli imprezować, tak jak nasi znajomi. Tylko, że nam to w zupełności nie przeszkadza, bo nawet kiedy mieliśmy możliwość ''imprezowania'' woleliśmy zostać w domu. Takimi nudnymi ludźmi jesteśmy haha! Czasami sami nazywamy się staruszkami.
''Jak zareagują na to nasi najbliżsi?'' - przed zajściem w ciąże powiedziałam do D, że reakcje ludzi nie będą mnie obchodziły, to nasza decyzja i najważniejsze jest, że my zdajemy sobie sprawę z odpowiedzialności jaką na siebie bierzemy. Jednak uwierzcie mi lub nie, po zajściu w ciąże moje nastawienie się zmieniło. Nagle chciałam aby wszyscy cieszyli się naszym szczęściem. Chciałam by nasi rodzice byli tak samo szczęśliwi, a przyjaciele szczerze gratulowali.

CLARISONIC & SKINCARE

Kochani, kiedyś bardzo dawno temu na moim blogu pojawił się post o mojej pielęgnacji. Pamiętam, że kiedy miałam problemy z cerą uwielbiałam takie posty, zawsze wyłapałam coś pozytywnego i czasami udało mi się znaleźć prawdziwą perełkę.

Problem z trądzikiem miałam i jak każdy, kto kiedyś miał z tym do czynienia, próbowałam WSZYSTKIEGO. Dosłownie. W tamtym roku pod choinkę dostałam od D coś co było na mojej liście od zawsze - clarisonic. Jeśli nie wiecie co to jest, to już wam tłumacze. Clarisonic to nic innego niż szczoteczka do mycia twarzy, bardzo droga szczoteczka, bo jej cena to około 600 zł. Rozumiecie też dlaczego, rzecz ta zawsze gościła na mojej liście, a nigdy nie zdecydowałam się jej kupić. Ze względu na cenę. Kiedy przeczytałam o jakimś cud kremie, który miał wyleczyć trądzik, kupowałam bez zastanowienia, byłam w stanie zrobić wszystko, żeby pozbyć się cholerstwa. Lista z kremami, żelami, maściami, które używałam jest długa i wiele produktów, pogarszało tylko stan mojej cery. Clarisonic polecało dużo blogerek, ale ja po przetestowaniu tylu produktów nie chciałam wydawać pieniędzy na coś, co może by mi pomogło. Szkoda, że wtedy nie wiedziałam, że ta szczoteczka będzie warta swojej ceny i dzięki niej pożegnam się z problemami z cerą.

Tak więc clarisonic pojawił się u mnie rok temu i właściwie od pierwszego użytkowania skradł moje serce. Pamiętam, że już po pierwszym użyciu zauważyłam, że skóra była gładsza i wydawała się być bardzo czysta. Tydzień, dwa a moja skóra wyglądała cudownie. Wiem, że wtedy obwiniałam się, za to, że nie zainwestowałam dużo wcześniej w clarisonica. Takie efekty jakie niosło za sobą używanie tego produktu, było warte każdych pieniędzy. Dzisiaj minął już prawie rok od codziennego używania i co mogę powiedzieć? Jeśli zastanawiasz się nad kupnem, nie zastanawiaj się. Jeśli macie taką możliwość zażyczcie sobie jako prezent pod choinkę, gwarantuje wam, że nie będzie żałować tego zakupu. Jak dla mnie, był to najlepszy prezent w życiu.

Moja szczoteczka. Do każdego rodzaju cery, nie testowałam żadnej innej, więc tylko tą mogę polecić.

PRODUKTY, KTÓRE UŻYWAM AKTUALNIE DO PIELĘGNACJI MOJEJ TWARZY:
- płyn micelarny GARNIER

- maseczka do twarzy o zapachu miętowym LUSH
- krem na niedoskonałości EFFACLAR DUO +
- żel do mycia twarzy IWOSTIN 
- krem odżywczy MIXA

ŚWIĄTECZNY NASTRÓJ?

D śpi, a ja planuję wykorzystać ten wolny moment na dodanie posta. Nawet nie wyobrażacie sobie jakie mam poczucie winy, że tak zaniedbałam bloga! Zdrowie szwankowało, ale plany były, że na pierwszego grudnia biorę się za siebie i posty będą systematycznie. Tak, tak. 10 dni później siedzę tutaj i zastanawiam się od czego zacząć. Uwierzcie mi lub nie, ale mój notatnik zapełniony jest listą z pomysłami na posty. Mam tyle wam do opowiedzenia. Muszę tylko to wszystko ułożyć sobie w głowie, zrobić konkretny plan i bam! 

Kochani, jak z klimatem świątecznym? W Szwecji śniegu nie ma i właściwie myśl, że wigilia prawdopodobnie będzie bezśnieżna wypłukuje ze mnie ostatki świątecznego nastroju. Smutne to. Uwielbiam święta i zazdroszczę wam, którzy mają biało za oknem. Jeśli chodzi o prezenty, to z dumą muszę powiedzieć, że w tym roku jesteśmy gotowi z prezentami wyjątkowo szybko. Niedługo na blogu pojawią się pomysły na prezenty, więc nie panikujcie jeśli jeszcze nic nie kupiliście.