4 MAJ

Oj, wybaczcie mi nieobecność. Zniknęłam gdzieś pomiędzy sprawdzianami i innymi szkolnymi resztkami. Sporo w szkole, właściwie to został niecały miesiąc do zakończenia, a później to już tylko work,work,work. W sumie to się cieszę z D staramy się szukać powoli mieszkania. Nigdy nie pomyślałabym, że kupno/wynajęcie mieszkania w Szwecji będzie tak skomplikowane. 21 kwietnia skończyłam 20 lat, nawet nie wyobrażacie sobie jak ciężko przychodzi mi przyswojenie się tej liczby. To takie nierealne, że jak to? że ja? że 20? Kiedy byłam dzieckiem 20-latkowie byli dla mnie dorośli. Sama zaplanowałam sobie, że kiedy skończę 18 lat urodzę dziecko i wydaję za mąż. Halo, mam 20 lat na karku i jak na razie żadnych dzieci, wesele też nie planowane, w najbliższym czasie w każdym bądź razie, bo nawet jeśli mamy z D ochotę na dzidziusia, to nie mamy możliwości, tak jak wspomniałam, sprawa mieszkania to tragedia. W sierpniu stuknie mi 5 lat w Szwecji, halo przecież ja dopiero tutaj przyjechałam? Ale o moich 5 latach tutaj wspomnę w następnym poście.

Dzisiaj zaczyna nam się długi weekend, jakieś pół godziny temu wróciłam ze szkoły, D pracuję do 16, a później wyruszamy w podróż. Jeszcze nie zdecydowaliśmy gdzie. Próbujemy być spontaniczni, z reguły zachowujemy się jak staruszki, kładziemy się o 21, o 7 rano na nogach, żadnych imprez, dużo planów na przyszłość. Ale być może to nic złego? Ja nie czuje potrzeby imprezowania czy też picia alkoholu, D też nie. Kiedy nasi znajomi niedzielny ranek spędzają na kacu, my malujemy nasze krzesła kuchenne. I nie mamy z tym problemu. Każdy jest inny i każdy ma inne priorytety. Dla jednych imprezy to cały świat, dla innych nauka, a dla trzecich rodzina. Może jestem staromodna, ale jak dla mnie priorytetem jest założenie rodziny i ustatkowanie się. Cieszę się, że znalazłam kogoś kto ma identyczne podejście do życia.